Ik rol mijn rolgordijn omhoog. Het zonnetje schijnt en de vogeltjes fluiten. Vrouwlief is goed gehumeurd dus die van mij kan ook niet meer stuk. Bij het openen van mijn kledingkast kom ik erachter dat het archief niet meer up to date is en wel geformatteerd mag worden. Het wordt dus een "gezellig" dagje winkelen.
Aangekomen op de parkeerplaats van het winkelcentrum wordt mijn geduld meteen op de proef gesteld door het fenomeen "vrouwen achter het stuur". Hoe is het mogelijk dat na 34 keer steken je auto nog niet binnen de lijnen geparkeerd staat? Al snel kreeg ik te maken met obstakel nummer twee. Drie grijze duiven die aan het stoeien zijn met de parkeerautomaat. "Vroeger.. waren er niet zoveel auto's. Toen kon ik mijn auto overal neerzetten zonder ervoor te hoeven betalen". Wat ben ik slecht in wachten...
"Zullen we hier naar binnen?" hmm.. oke, even snel kijken dan, maar ik ga niet mee naar de vrouwenafdeling. Helaas is het vrouwlijkgeslacht niet alleen aan het kledingworstelen op de vrouwenafdeling, ze weten ook nog het bloed onder mijn nagels vandaan te halen op de mannenafdeling. Het is volgens mij een tik, een drangneurose om alles aan te raken. Een hobby om een uur lang te zoeken om een euro goedkoper uit te zijn. Ik ga het geen eens proberen bij de paskamers. Van de vier rijen bij de kassa's weet ik ook nog de verkeerde rij uit te kiezen. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, is eerder geholpen dan ik.
Op de terugweg ben ik er achter gekomen dat ik een gave heb, een talent om de verkeerde rijen uit te kiezen, een talent om in een situaties te komen waarbij er gewacht moet worden . Hoe ik erachter ben gekomen? Ik besteed meer tijd aan het wachten dan dat ik daadwerkelijk actief bezig ben. Waarom gaan de spoorbomen altijd omlaag als ik aan kom rijden?
Het was weer een gezellig dagje winkelen
Hierbij de video van de dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten